De ouders : Inke en Reese
vrijdag 19 december 2014
vrijdag 27 december 2013
woensdag 7 augustus 2013
vrijdag 5 april 2013
Kobe
 |
| Kobe in carnavalsfeer |
 |
| Kobe op stap met zijn vrienden |
 |
| Kijk een wat ik al kan?!?! |
 |
| Dat ruikt raar ... |
 |
| Kobe op wandel in de sneeuw! |
 |
| Ben ik geen knappe gast? |
zaterdag 30 maart 2013
maandag 11 maart 2013
Nieuwe gebeurtenissen uit Maastricht
Mag ik jullie vertellen over mijn nieuwe gebeurtenissen.
Maastricht, 10 maart 2013.
Hi fans,
Jullie hebben al eerder over mijn avonturen gelezen. Nu word het tijd om een bekentenis te doen, ik ben inmiddels bijna 30 kg. Gewéldig genoten zal ik maar zeggen.
Het ligt aan het wandelpatroon waardoor ik niet zwaarder ben. Iedere dag trappen we 1,5 tot 2 uur door ons Park en mag ik spelen met al mijn vriendjes die ik daar ontmoet. Het lijkt of mijn vrienden een winterslaap hadden maar gelukkig zie ik weer oude bekenden.
Super leuk spelen met ballen en sjouwen met boomstammen want die liggen er genoeg nu ze nieuwe vijvers gaan maken waardoor er al veel bomen gekapt zijn. Mijn uitlaatgebied knapt er helemaal van op. De eerste lieve werkers met mooie grote graafmachines krijgen me niet te pakken ook niet al proberen ze mij te verleiden met lieven woorden. Hopelijk mogen we ons losloopgebied behouden want dit is toch wel het mooiste wat er is binnen óns gebied ook omdat dit ons de mogelijkheid biedt onze duiken in het water te behouden. Afgelopen week heb ik mijn pootjes even vochtig gemaakt, mijn oren waren nog net droog gebleven.
Mannen met hengels die zich vissers noemen zeggen dat het aas wat aan zo'n touwtje zit niet voor mij is bedoeld maar voor vissen. Ik snap dit nog niet omdat ze boven het eten een dobber hebben waardoor hun baasjes kunnen zien wanneer ze de vis eruit kunnen halen om ze naderhand weer terug te gooien.
Hebben mijn baasjes toch echt een mooie hobby, ballen gooien in het water die ik er dan uit mag halen. Afgelopen jaar heb ik veel gezwommen en er staan voor dit jaar veel scootertrips gepland naar mooie natuurgebieden. Het lange touw ligt al klaar zodat ik niet van de paden kan geraken om andere beestjes achterna te zitten. Dit laat mij denken aan het achtervolgen van rara beestjes met lange oren. Wat zijn die flaporen snel en kunnen ze heel kort draaien. Dit snelle draaien laat het gebeuren dat ik ze niet te pakken krijg want het is voor mij geen probleem lang te rennen.
Naast de fiets oefen ik samen met mijn baasje Jean om te kijken wie een betere conditie heeft. Zo af en toe wint hij, laten we het er daar maar op houden. Als ik de fiets al van het slot af zie gaan begint mijn bloed te kriebelen en maak luidkeels bekend dat het niet zoveel tijd nodig heeft de fiets uit de berging te halen. Als we dan eenmaal onze tocht hebben gestart neem ik de riem in mijn bek en help mijn baasje even op gang te komen. Na ongeveer één uur weet hij wel aan welk tempo ik even toe ben, 10 minuutjes maar en dan weer op de pendalen.
Ik hoop dat jullie baasjes en aankomende baasjes weten dat wij graag bewegen maar ook heel graag voor hen willen werken. We zijn er niet alleen voor mooi te zijn alhoewel het lijkt of steeds meer vrouwtjes mij willen knuffelen, hééérlijk gekriebeld te worden. Zo af en toe doe ik nog even mijn eigen zin maar het gaat steeds beter.
Op 1 januari hebben 2013 benoemd tot het jaar van de hond dus jullie mogen nog veel van mij horen. Jean en Liesbeth zijn mijn allerliefste baasjes en helpen mij te genieten van iedere minuut dat ik om aandacht vraag.
Graag tot een volgende keer, een poot, knuffel en een kus van Kayne.
Hartelijke groeten,
Jean en Liesbeth
Van Gasteren
Maastricht, 10 maart 2013.
Hi fans,
Jullie hebben al eerder over mijn avonturen gelezen. Nu word het tijd om een bekentenis te doen, ik ben inmiddels bijna 30 kg. Gewéldig genoten zal ik maar zeggen.
Het ligt aan het wandelpatroon waardoor ik niet zwaarder ben. Iedere dag trappen we 1,5 tot 2 uur door ons Park en mag ik spelen met al mijn vriendjes die ik daar ontmoet. Het lijkt of mijn vrienden een winterslaap hadden maar gelukkig zie ik weer oude bekenden.
Super leuk spelen met ballen en sjouwen met boomstammen want die liggen er genoeg nu ze nieuwe vijvers gaan maken waardoor er al veel bomen gekapt zijn. Mijn uitlaatgebied knapt er helemaal van op. De eerste lieve werkers met mooie grote graafmachines krijgen me niet te pakken ook niet al proberen ze mij te verleiden met lieven woorden. Hopelijk mogen we ons losloopgebied behouden want dit is toch wel het mooiste wat er is binnen óns gebied ook omdat dit ons de mogelijkheid biedt onze duiken in het water te behouden. Afgelopen week heb ik mijn pootjes even vochtig gemaakt, mijn oren waren nog net droog gebleven.
Mannen met hengels die zich vissers noemen zeggen dat het aas wat aan zo'n touwtje zit niet voor mij is bedoeld maar voor vissen. Ik snap dit nog niet omdat ze boven het eten een dobber hebben waardoor hun baasjes kunnen zien wanneer ze de vis eruit kunnen halen om ze naderhand weer terug te gooien.
Hebben mijn baasjes toch echt een mooie hobby, ballen gooien in het water die ik er dan uit mag halen. Afgelopen jaar heb ik veel gezwommen en er staan voor dit jaar veel scootertrips gepland naar mooie natuurgebieden. Het lange touw ligt al klaar zodat ik niet van de paden kan geraken om andere beestjes achterna te zitten. Dit laat mij denken aan het achtervolgen van rara beestjes met lange oren. Wat zijn die flaporen snel en kunnen ze heel kort draaien. Dit snelle draaien laat het gebeuren dat ik ze niet te pakken krijg want het is voor mij geen probleem lang te rennen.
Naast de fiets oefen ik samen met mijn baasje Jean om te kijken wie een betere conditie heeft. Zo af en toe wint hij, laten we het er daar maar op houden. Als ik de fiets al van het slot af zie gaan begint mijn bloed te kriebelen en maak luidkeels bekend dat het niet zoveel tijd nodig heeft de fiets uit de berging te halen. Als we dan eenmaal onze tocht hebben gestart neem ik de riem in mijn bek en help mijn baasje even op gang te komen. Na ongeveer één uur weet hij wel aan welk tempo ik even toe ben, 10 minuutjes maar en dan weer op de pendalen.
Ik hoop dat jullie baasjes en aankomende baasjes weten dat wij graag bewegen maar ook heel graag voor hen willen werken. We zijn er niet alleen voor mooi te zijn alhoewel het lijkt of steeds meer vrouwtjes mij willen knuffelen, hééérlijk gekriebeld te worden. Zo af en toe doe ik nog even mijn eigen zin maar het gaat steeds beter.
Op 1 januari hebben 2013 benoemd tot het jaar van de hond dus jullie mogen nog veel van mij horen. Jean en Liesbeth zijn mijn allerliefste baasjes en helpen mij te genieten van iedere minuut dat ik om aandacht vraag.
Graag tot een volgende keer, een poot, knuffel en een kus van Kayne.
Hartelijke groeten,
Jean en Liesbeth
Van Gasteren
Abonneren op:
Posts (Atom)